نام نامرئی!
حافظ غزل نمی نوشت،
اگر تو نبودی
و مولوی
در همان مثنوی منجمد می شد
گلستان سعدی می پژمرد،
خیام رباعی را نمی شناخت
و باباطاهر دوبیتی های سوزناک اش را...
نیما تمام عمرش را
به نوشتن قصیده میگذراند
-اگر تو نبودی-
و شاملو
آیدا را پیدا نمی کرد
تو دختر همسایه ی نصرت رحمانی بودی،
مشیری بی تو از ان کوچه گذشت
و سیبی که حمید مصدق چید
از دستان تو به خاک افتاد...
تو فرشته ی الهام تمام شاعران بودی،
مخاطب همه شعر های عاشقانه
یک روز لیلی نام گرفتی،
یک روز شیرین،
روز دیگر زهره...
در شعر های من اما
نام تو نامریی ست!
عاشقانه ای برایت خواهم نوشت
که با صدا زدن نامت
تمام زنان فارسی زبان برگردند!
یغما گلرویی