رفتن یا نرفتن!

هر یک قدم که به رفتن نزدیک میشم بیشتر پر میشم از حس های متضاد. همه مراحل رو دقیق و پشت سرهم انجام میدم. همه مدارک لازم. همه کارایی که برای کنده شدن از این جا لازمه. بیشتر روزا در حال بدو بدو کردن هستم اونقدر که نفهمیدم چجوری دو هفته آخر فروردین گذشت. اما...

 شاید خسته ام. اینقدر برای رسیدن به این مرحله انرژی گذاشتم که حالا که دارم بهش میرسم دیگه ذوق و شوق روزای اول نیست. شاید هم ترسیدم. از تنهایی. از اینکه آیندم نامعلومه. خلاصه که این روزا پرم از رفتن یا نرفتن.